ارتباط زاویه Q و آسیب در بدنسازی

زاویه Q به عنوان زاویه تشکیل شده بین دو خط وصل کننده ی خار خاصره قدامی فوقانی ( ASIS) به مرکز کشکک و خط وصل کننده بین مرکز کشکک و برجستگی درشت نی تعریف می شود.

این زاویه نشان دهنده ی راستای اعمال نیروی عضلات چهار سر رانی می باشد که تغییر در مقدار این زاویه می تواند بیانگر تغییر در الگوی نیروهای وارده بر مفصل زانو و مفصل کشککی رانی و نشانگر وارد آمدن نیروهای غیر طبیعی به این مفاصل باشد که این نیروهای تغییر یافته می تواند باعث بروز آسیب های مختلفی در این ناحیه گردد.

Griffin و همکاران (۲۰۰۰) و Boling و همکاران (۲۰۰۹) افزایش زاویه Q  را به عنوان یک عامل مستعد کننده در افراد برای ابتلا آسیب رباط صلیبی قدامی عنوان کرده اند.

Puckree و همکاران (۲۰۰۷) و Krivickas  و همکاران (۱۹۹۷) در مطالعات خود به ارتباط بین افزایش زاویه Q و آسیب های پرکاری اندم تحتانی اشاره داشته اند.

Lankhoist  و همکاران (۲۰۱۲) و Patil و همکاران (۲۰۱۰) نیز تغییرات زاویه Q را یکی از ریسک فاکتورهای ابتلای افراد به سندروم درد کشککی رانی دانسته اند.

همان طور که مشاهده می شود مطالعات نشان می دهد که تغییر در میزان این زاویه با آسیب هایی مختلف اندام تحتانی همچون آسیب رباط صلیبی قدامی، درد کشککی رانی و آسیب های پرکاری اندام تحتانی در ارتباط است و می توان گفت که تغییرات در میزان این زاویه به  طور مشخصی فرد را در معرض آسیب های مختلفی قرار می دهد. میزان زاویه Q به دلیل اینکه از اتصال نقاط آناتومیکی متفاوت بهم ایجاد می شود، تحت تاثیر بسیاری از فاکتورهای آناتومیکی همچون میزان پیچش ران، ضربدری و پرانتزی شدن زانو و چرخش های استخوان درشت نی است که تغییر در هر کدام می تواند با تغییر در یکی از این نقاط آناتومیک میزان این زاویه را دستخوش تغییراتی کند.

افزایش زاویه Q  باعث زانوی ضربدری و کاهش زاویه Q  باعث زانوی پرانتزی می شود. در زنان به دلیل پهن بودن لگن، افزایش زاویه Q بیشتر مشاهده می شود. به همین دلیل در حرکات اسکات، زانوی زنان بیشتر به داخل می رود و ضربدری می شود.