تست مکمل های پروتئینی با آب

تست مکمل های پروتئینی با آب که الان در سطح شبکه های اجتماعی خیلی مرسوم شده چند تا ایراد بزرگ داره. با این تست بر اساس فرو رفتن پودر در آب یا باقی موندن بر سطح آب گفته میشه مکمل اصلی هست یا نه. چون چگالی آب حدود یک گرم بر سانتی متر مکعب هست هر ماده ای که چگالی کمتری از آب داشته باشه روی سطح آب میمونه (همون قانون ارشمیدس) و هر ماده ای که چگالی بیشتری داشته باشه درون آب فرو میره. چون پودرهای پروتئینی چگالی کمتری از آب دارن مثلا چگالی پروتئین وِی ۳/۰ تا ۴/۰ هست پس نباید در آب فرو بره و بعضی کربوهيدرات ها مثل مالتودکسترین که چگالی بیشتر از آب دارن در آب فرو میرن.

اما مشکل اینجاست که مواد و ترکیبات خوراکی زیادی مثل انواع آردها و… هستن که اونها هم چگالی کمتر از آب دارن و حتی بعضی از شرکت های مکمل سازی ترکیبات جدیدی از پروتئین ها ساختن که به خاطر حلالیت بیشتر در آب خیلی سریع در آب فرو میرن. در واقع این تست مرسوم برای پروتئین اختصاصی نیست و حتی میشه با اضافه کردن بعضی چیزها به ترکیبات مختلف از فرو رفتن اونها در آب جلوگیری کرد. اگه این روش به عنوان روش‌ اصلی تشخیص مکمل به کار بره اونوقت کار تولید کنندگان مکمل تقلبی خیلی آسون میشه.

تنها روش مطمئن برای تعیین خلوص مکمل ها استفاده از آنالیزهای دستگاهی پیشرفته است تا هم وجود و مقدار ماده موثر و هم درصد ناخالصی ها و مواد مضر مثل فلزات سنگین معین بشه.