سندرم متقاطع فوقانی سفتی بخش فوقانی عضله ذوزنقه‌ای و گوشه‌ای در سمت پشتی با سفتی عضلات سینه‌ای بزرگ و کوچک متقاطع هستند. ضعف عضلات خم کننده عمقی گردن از سمت جلو با ضعف بخش میانی و تحتانی عضله ذوزنقه‌ای متقاطع هستند. تغییرات وضعیتی خاصی در سندرم متقاطع فوقانی دیده‌شده است که شامل وضعیت سر به جلو، افزایش لوردوز گردنی و کایفوز پشتی، شانه‌های بالاآمده و دور شدن کتف‌ها از ستون مهره و بالدار شدن کتف‌ها می‌باشد. این تغییرات وضعیتی ثبات مفصل شانه را کاهش می‌دهد زیرا حفره دوری مفصل شانه به دلیل ضعف عضله دندانه‌ای قدامی که منجر به دور شدن، چرخیدن و بلند شدن لبه داخلی کتف (کتف بالدار) می‌گردد وضعیت عمودتری قرار می‌گیرد. از دست رفتن ثبات سبب می‌شود تا عضلات بالابرنده کتف و بخش فوقانی ذوزنقه‌ای وادار به افزایش فعال‌سازی جهت حفظ مرکزیت مفصل شانه شوند.
شکل: (الف)سندرم متقاطع فوقانی و (ب) وضعیت بدنی شایع در سندرم متقاطع فوقانی
نمونه تمرین‌های اصلاحی
نحوه انجام تمرین: از فرد خواسته می‌شود بر روی فوم غلتان دراز بکشد و بازو و آرنج را به ترتیب در حالت دور شده و خم‌شده ۹۰ درجه در کنار بدن قرار دهد و این وضعیت را بدون مقاومت در برابر نیروی جاذبه به مدت ۳۰ ثانیه حفظ کند. سپس آرنج‌های خود را به‌آرامی و در موازات سطح زمین به بدن نزدیک کند و این وضعیت را درحالی‌که بازوها در چرخش خارجی و کتف‌ها به یکدیگر فشرده می‌شود، حفظ کند. در تمام مراحل تمرین با فشار دادن چانه به سمت داخل سر را به‌طور کامل صاف نگه دارد و به‌طور طبیعی تنفس کند.
نحوه انجام تمرین: از فرد خواسته می‌شود ابتدا بر روی زمین بنشیند به‌نحوی‌که زانوها در ۹۰ درجه خم‌شدگی و کف پاها در تماس با زمین است و تنه در وضعیت خم‌شده به جلو و بازوها در دو طرف بدن به حالت چرخیده به داخل باشد سپس به ترتیب تنه را صاف کند، چانه را به داخل فشار داده و دست‌ها را به خارج بچرخاند و در کنار بدن قرار دهد، آنگاه کتف‌ها را تا حد ممکن به یکدیگر نزدیک کند و وضعیت را تا مدت‌زمان لازم در هر ست حفظ کند و سپس به‌آرامی به وضعیت شروع بازگردد.
نحوه انجام تمرین: ابتدا از فرد خواسته می‌شود تا با شکم بر روی توپ دراز بکشد و درحالی‌که دست‌ها را در دو طرف بدن به‌صورت ریلکس قرار دارد، سر را بر روی بالشت قرار دهد، سپس چانه را به داخل فشار دهد و سر و تنه را از روی توپ بلند کند و بازو و آرنج را به ترتیب در زوایای ۹۰ درجه دور شده و خم‌شده قرار دهد و این وضعیت را برای مدت‌زمانی حفظ کند (تمرین W). سپس فرد در ست های دوم و سوم بازوها را با آرنج‌های کاملاً باز به ترتیب در زوایای ۹۰ و ۱۲۰ درجه دور شده قرار دهد که به تمرینات T و Y معروف هستند
مطالب این مقاله از “کتاب اصلاح ناهنجاری در بدنسازی” است برای تهیه کتاب کامل لطفا بر عکس زیر کلیک کنید:
