امروزه بحث تمرین دادن و بهبود آمادگی حرکتی ورزشکار به موضوع داغی در دنیای آماده سازی ورزشکار تبدیل شده است. دیدگاه‌های سنتی در رابطه با تمرینات ایزوله جای خود را به تمرینات عملکردی و تمرینات الگوهای حرکتی صحیح داده اند.
در گذشته بیشتر تمرکز بر روی عضله بود، در صورتی که امروزه بیشتر بر روی الگوی صحیح اجرای حرکت تمرکز می‌شود. متاسفانه در کشور ما هنوز این دیدگاه‌ها بدرستی بیان نشده و جای کار بسیار دارد.
در گذشته بیشتر تمرکز بر روی خروجی و نتیجه حرکتی بود. بطور مثال بجای اینکه مربی در طول تمرین بر روی اجرای صحیح حرکت تمرکز داشته باشد، بر روی میزان وزنه‌ای که ورزشکار جابجا می‌کرد تمرکز داشت. مثلا بجای تمرکز برروی فرم صحیح اسکات، بر روی وزنه‌ای که ورزشکار در طول اسکات جابجا می‌کرد تمرکز می‌شد. این امر موجب ایجاد ناسازگاری‌های عضلانی می‌شد. زیرا اگر فرد در یک زنجیره حرکتی مشکل داشت، در زیر بار، بقیه زنجیره‌ها برای جبران آن دست به کار شده و این امر رفته رفته ادامه داشته تا اینکه برخی از عضلات دچار سفتی و کوتاهی و برخی دیگر دچار ضعف می‌شدند. نهایت به آسیب ختم می‌گردید. از طرف دیگر، اگر مربی بر روی الگوی صحیح حرکت توجه کند، نه تنها باعث بهبود زنجیره‌های متفاوت و انتقال بهتر نیرو بین آن‌ها می‌شود، بلکه باعث افزایش عملکرد ورزشکار و به تبع آن اجرای او نیز می‌گردد.
بنابراین تمرینی که ورزشکاران انجام می‌دهند باید مشابه فعالیتی باشد که در طول مسابقه انجام می‌دهند و انجام تمرین‌های بدنسازی عمومی که غیر عملکردی هستند، توصیه نمی‌شود.
تمرینات غیرعملکردی از قبیل جلوبازو که باعث تقویت ایزوله عضلات می‌شود، باعث بهبود عملکرد نمی‌شود. تمرینات عملکردی می‌تواند به طور چشمگیری فرد را به اوج اجرا برساند.
از دیدگاه من باید در آماده‌سازی ورزشکاران رشته‌های مختلف ورزشی جمله زیر را سرلوحه کار خود قرارداد “به‌جای اینکه عضله را تمرین دهید حرکت را تمرین دهید”.
رزومه مربی
فوق لیسانس تربیت بدنی از دانشگاه تهران
نویسنده و مترجم بیش از ۵ کتاب بدنسازی
موسس و مدیر وب سایت آرنولدشو
