کراتین یک ترکیب آلی ازت دار است که اغلب از خوردن گوشت قرمز یا سفید (ماهی و ..) به دست می آید. با این حال در بدن در کلیه، کبد و لوزالمعده نیز تولید می شود.
کراتین به طور طبیعی از ۳ اسید آمینه گلیسین، آرژنین و متیونین مشتق می شود. زمانی که کراتین وارد سلول عضلانی می گردد، به عنوان یک فسفات پر انرژی پذیرفته شده و فسفوکراتین را شکل می دهد. فسفوکراتین شکل ذخیره فسفات پر انرژی است که به وسیله سلول های عضلانی برای تولید مجدد ATP طی وهله های انقباض عضلانی بیشینه استفاده می شود. تبدیل ATP به آدنوزین دی فسفات (ADP) و یک گروه فسفات، انرژی موردنیاز عضلات در طی فعالیت های کوتاه مدت و با شدت بالا را فراهم می کند. دسترسی به فسفوکراتین و فراهم بودن آن در سلول های عضلانی برای تولید انرژی بسیار مهم و حیاتی است، چرا که ATP نمی تواند به مقادیر زیاد در عضلات ذخیره شده و سریعاً طی وهله های فعالیت ورزشی بسیار شدید تخلیه می شود.
برخی از مواردی که با مصرف مکمل مونوهیدرات گزارش شده اند عبارت اند از:
-
افزایش ۱۵ تا ۴۰ درصدی محتوای کراتین و فسفوکراتین عضلانی
-
توانمند سازی دستگاه فسفاژن عضلانی