صفر تا صد آمپول سوما

هورمون رشد با نام های سوماتوتروپ، سوماتوتروپین، GH  و SMT شناخته می شود و یک هورمون پیتیدی می باشد که سبب تحریک رشد سلولی می گردد. این هورمون یک پلی پپتید تک زنجیره ای با ۱۹۱ آمینو اسید می باشد که توسط سلول های سوماتوتروپیک واقع در بال های طرفی غده هیپوفیز قدامی ساخته، ذخیره و ترشح می گردد و سبب تحریک رشد در دوران کودکی و نوجوانی می گردد.

هورمون رشد که اولین بار از طريق جداسازی غده هیپوفیز جسد مرده به دست آمد در کنترل سنتر پروتئین عضله و رشد و نمو طولانی مدت استخوان ها نقش دارد و لذا به عنوان یکی از اصلی ترین هورمون های دوران رشد و بلوغ شناخته می شود. ترشح کمتر از حد طبیعی این هورمون موجب بیمار کوتولگی و کوتاهی قد و ترشح بیش از حد آن منجر به بیماری ژیگانتیسم در دوره بلوغ و یا آکرومگالی (رشد قطری غیر طبیعی استخوان های جمجمه، صورت، پیشانی، فک ها و دست) پس از این دوران می شود. با افزایش سن (از حدود ۲۰ سالگی) از میزان تولید هورمون رشد کاسته می شود.

لازم است بدانید میزان ترشح هورمون رشد تحت تاثیر عواملی چون تحریکات عصبی و خواب و بیداری می باشد. به طوری که غلظت پلاسمایی این هورمون، ممکن است در ظرف چند دقیقه ۱۰ برابر شود بیش ترین افزایش هورمون در پلاسما مدت کوتاهی پس از به خواب رفتن رخ می دهد، عوامل مؤثر در ترشح هورمون رشد عبارتنداز: درد، سرما، عمل جراحی، گرسنگی، هایپو گلایسمی (افت قد)، ورزش، مواد پروتئینی، اسید آمینه آرژنین، شوک و تنش های عصبی (شوک های عصبی از طریق تأثیر کاتکولامین ها بر روی هیپوتالاموس موجب زیاد شدن ترشح هورمون می گردند).

اثرات سوخت وسازی و متابولیکی هورمون رشد بسیار گسترده و پر اهمیت می باشند چرا که اعمالی از قبیل، افزایش گیرنده های سلولی آمینو اسیدها، افزایش سنتز پروتئین در عضله وكبد، تحریک جذب گلوکز در عضله، تجزیه تری گلیسریدها و انتقال اسیدهای چرب آزاد، افزایش حساسیت به اثرات آدرنالین و نور آدرنالین را سبب می شود.

به هنگام وقوع شوکهای عصبی، افت قند خون یا گرسنگی و خواب، هورمون رشد از یک سو با به کار انداختن واکنش های لیپولیز(شکستن چربی) مقدار بیشتری اسیدهای چرب آزاد را به سلول می رساند و از یک سو به چربی سوزی کمک می کند و از سوی دیگر ورود اسیدهای آمینه به داخل سلول را زیاد می کند تا به این ترتیب از مصرف گلوکز جلوگیری نموده و آن را برای نیازهای سلول های مغزی حفظ کند.

سابق اشاره کردیم که هورمون رشد و انسولین دارای اثراتی موافق و مخالف یک دیگر می باشند از جمله اثرات مشابه این دو هورمون افزایش سرعت انتقال اسیدهای آمینه به داخل سلول های عضلانی توسط هر دو هورمون است که نتیجه آن فعال شدن سنتز پروتئین ها و وقوع هایپرتروفی (افزایش حجم عضله) می باشد.

اما در متابولیسم کربوهیدرات ها، هورمون رشد اثری مخالف انسولین دارد، افزایش گلوکز خون پس از تزریق هورمون رشد، نتیجه دو نوع اثر است. یکی صرفه جویی آن در بافت های محیطی و دیگری افزایش فعالیت واکنش های نوسازی گلوکز در کبد. هورمون رشد در کبد با فعال کردن واکنش های نوسازی گلوگز از منشا اسیدهای آمینه، ذخیره گلیکوژن را نیز افزایش می دهد. در دوره واکنش های گلیکولیز، اثر مهارکنندگی هورمون رشد در چندین مکان بروز می کند و به نظر می رسد که این هورمون از ورود گلوکز به داخل سلول نیز جلوگیری کند و لذا اثری کاملا مخالف انسولین دارد (که برخلاف هورمون رشد به تسهیل ورود گلوکز به عضله کمک می کند) این عمل هورمون رشد و آزاد نمودن اسیدهای چرب از منشأ ذخیره چربی ها توسط آن، از انجام واکنش های گلیکولیز (شکسته شدن قند) جلوگیری می کند که نتیجه آن وقوع بیماری دیابت برای افراد مصرف کننده آن می باشد که احتمال آن با طولانی شدن دوره مصرف هورمون رشد بسیار زیاد می شود.

در سال های اخیر بسیاری از ورزشکاران به منظور افزایش و رشد بافت های عضلانی در دوران حجیم سازی عضلات و کاهش درصد چربی بدن در دوران تفکیک عضلانی (به دلیل خاصیت تجزیه تری گلیسریدها) و همچنین، با هدف افزایش قدرت از هورمون رشد استفاده می کنند. شایان ذکر است ورزشکاران در مقایسه با افراد غیر فعال ترشح هورمون رشد را به میزان بیشتری تجربه می کنند، اما با این حال به این مقدار رضایت نداده و نه تنها مبادرت به مصرف سوماتوتروپین می کنند، بلکه بعضا با ترکیب هورمون رشد و آی جی اف وان ( یا پپتیدهایی از این قبیل) و استروئیدها یا حتی ترکیب آن با انسولین به شدت اثرات آن می افزایند، حال آن که اثرات جانبی ناشی از مصرف سوماتوتروپین به تنهایی آنقدر مهلک هست که نیازی به اشاره به سایر اثرات ناشی از ترکیب نمودن آنها نباشد.

جدا از مسائلی چون تسعد فرد برای آکرومگالی عوارضی چون، هایپرگلایسیمی، هیپوتیروئیدی تورم بافت های نرم، افزایش میزان تعریق، آرتریت، درد مفصل، کاهش تحریک جنسی، سستی و ناتوانی، قاعدگی نامنظم، میوپاتی (تخریب بافت عضله قلب)، نوروپاتی محیطی (تخریب اعصاب)، رشد و نمو غیر طبیعی اندام ها و غددی از قبیل غدد بزاقی، کبد، طحال، کلیه ها و قلب، زمینه بروز بیماری قلبی، فشار خون بالا، افزایش بیش از حد ترشح انسولین، دیابت و آتروفی غده هیپوفیز را نام برد که می توان آکرومگالی (افزایش اندازه اندام های مشخصی چون کبد، کلیه، شکم و همچنین فک و دست ها و ..)، دیابت پیش از بلوغ و کاهش طول عمر را به عنوان مهم ترین موارد ذکر کرد. متاسفانه علیرغم این اثرات جانبی، هورمون رشد بیش از پیش توسط ورزشکاران مورد استفاده قرار می گیرد و تنها قیمت بالا و دسترس مشکل به آن مانع از مصرف بیشتر این ماده می شود.

با این حال اكثر مصرف کنندگان سوماتوتروپین در فصل آماده سازی برای مسابقات و برای کاهش درصد چربی بدن روی به مصرف آن می آورند. چرا که همان طور که گفته شد هورمون رشد باعث تجزیه تری گلیسیریدها به اسیدهای چرب و استفاده از آنها به عنوان منبع انرژی برای فعالیت بافت ها می شود. در نتیجه استفاده از هورمون رشد به طور منظم باعث کاهش قابل ملاحظه ای در چربی بدن (بخصوص چربی زیر پوستی) می شود. که افراطیون برای افزایش چربی سوزی همزمان از داروهای محرک تیروئیدی و یا داروهای مقلد سمپاتیک (مانند کلن بوترول) نیز استفاده می کنند. هورمون رشد همچنین باعث تقویت بافت همبند، تاندون و غضروف نیز می شود. که همین عامل تاثیر شگرفی بر افزایش قدرت عضلانی شخص خواهد داشت. هرچند بسیاری از قدرتی کاران با استفاده از هورمون رشد و بعضا استروئیدها (که با افزایش احتباس آب و روغن کاری مفاصل را از آسیب های ورزش و درد مفاصل دور نگاه می دارند) قدرت عضلانی خود را به طور چشمگیری افزایش می دهند.

امروزه شرکت های بسیاری اقدام به تولید سوماتوتروپین می کنند که می توان در ویال های مختلف اعم از ۴ واحدی تا ۳۲ واحدی پیدا نمود که در مصارف پزشکی هورمون رشد، اغلب دوز مصرفی بالغ بر ۲ واحد IU در روز می باشد، همانند آی جی اف وان تزریق سوما را می توان عضلانی و زیر پوستی انجام داد که اکثر مصرف کنندگان تزریق چرخشی و زیر پوستی در نواحی چهار گانه ناف را به سایر روش ها ترجیح می دهند.