پروویرون یا ماسترولون چیست؟

پروویرون یا همان ماسترولون اولین بار توسط شرکت معروف داروسازی شرینگ آلمان فرآوری و ارائه شد، پروویرون از خانواده دی هیدروتستوسترون (DHT) محسوب می شود و داروهایی با چنین مشخصه ای قابلیت آروماتاز و در نتیجه استروژن زایی ندارند. امروزه این دارو در مراکز پزشکی برای درمان ناراحتی ها و بیماری های ناشی از فقر هورمون جنسی در بدن افراد به کار گرفته می شود اما ورزشکاران عموماً در پایان دوره مصرف استروئیدها و به منظور افزایش دوباره میزان ترشح هورمون جنسی مردانه که غالباً پس از یک دوره مصرف استروئیدهای آنابولیک شدیداً افت پیدا می کند از این دارو بهره می گیرند. پروویرون یک داروی آندروژنیک نسبتاً قوی تلقی می شود، اما خواص آنابولیک آن به قدری ناچیز می باشد که نمی توان از آن به عنوان یک حجم دهنده عضلات یاد کرد، با این حال افرادی که از این دارو استفاده می کنند به سخت و خشک تر شدن عضلات خود در اثر مصرف آن اشاره کرده اند که برخی از مصرف کنندگان برای تثبیت و افزایش اثرات آنابولیک از استروئیدهایی چون وینسترول، پریموبالان و یا ناندرولون دکانوات به همراه آن استفاده می کنند.

یک عملکرد جالب و قابل توجه در مورد پروویرون میل ترکیبی بالای آن با پروتئین پیوندی پلاسما می باشد چرا که با اتصال پروویرون به این پروتئین میزان جایگاه پیوندی برای سایر استروئیدها مصرفی به حداقل می رسد و میزان استروئید آزاد در خون افزایش می یابد که نتیجه آن اثربخشی بیشتر استروئید مصرفی می باشد، از این رو اغلب ورزشکاران ترجیح می دهند پروویرون را در کنار مصرف استروئیدها استفاده کنند تا همزمان از دو اثر تقویت آثار استروئیدی و اثر ضد استروژنی آن بهره بگیرند.

درخصوص عملکرد ضداستروژنی پروویرون خوب است بدانید که این دارو با کند کردن یا حتی توقف تبدیل استروئید به استروژن ها شبیه به داروی آریمیدکس عمل کرده و از عوارضی چون عارضه ژنیکوماستیا، افزایش آب و نمک و چربی به خوبی جلوگیری می کند و این مسئله یکی از دلایل افزایش سفت و سخت شدن عضلات ورزشکاران استفاده کننده از این دارو می باشد.

در خصوص نحوه مصرف این دارو که در دوز ۲۵ میلی گرم ارائه می شود روزانه یک الی چهار قرص برای جلوگیری از وقوع عارضه سینه کافی به نظر می رسد و بهتر است چنانچه فرد از استروئیدی با خواص بالای استروژن زایی (استن ۴۰۰، دیانابول، استندرون) استفاده می کند پروویرون را در ترکیب با نولوادکس (تاموکسیفن سیترات) یا کلوماید استفاده کند، بدین شکل که روزانه ۵۰ میلی گرم پروویرون و ۲۰ میلی گرم نولوادکس بدون افزایش دوز مصرفی به برنامه رژیمی خود بیفزاید.

در خصوص عوارض جانبی این دارو در دوزهای زیر ۱۰۰ میلی گرم بر روز اتفاق خاصی برای مردان نمی افتد اما مصرف طولانی مدت دارو در آقایان ممکن است به افزایش میل جنسی و نعوظ ختم شود که با توجه با خواص آندروژنیک دارو بهتر است تحت نظر پزشک متخصص مصرف شود.