انواع رباط ستون فقرات

ستون فقرات انسان دارای چندین رباط (لیگامان) است که پایداری، استحکام و دامنه حرکتی آن را کنترل می‌کنند. این رباط‌ها به حفظ موقعیت مهره‌ها و جلوگیری از حرکات بیش‌ازحد کمک می‌کنند. در ادامه، مهم‌ترین رباط‌های ستون فقرات را توضیح می‌دهم:

۱٫ رباط طولی قدامی (Anterior Longitudinal Ligament – ALL)
در قسمت جلویی بدنه‌های مهره‌ای قرار دارد.

از استخوان پس‌سری تا استخوان خاجی (ساکروم) امتداد دارد.

از هیپراکستنشن (خم شدن بیش از حد به عقب) جلوگیری می‌کند.

۲٫ رباط طولی خلفی (Posterior Longitudinal Ligament – PLL)
در قسمت پشتی بدنه‌های مهره‌ای و در داخل کانال نخاعی قرار دارد.

از استخوان پس‌سری تا ساکروم امتداد دارد.

از هرنی دیسک بین‌مهره‌ای (فتق دیسک) به سمت عقب جلوگیری می‌کند، اما در بخش کمری ضعیف‌تر است، به همین دلیل فتق دیسک در این ناحیه رایج‌تر است.

۳٫ رباط زرد (Ligamentum Flavum)
بین صفحات مهره‌ای (لامیناها) قرار دارد.
دارای مقدار زیادی الاستین است که باعث انعطاف‌پذیری و خاصیت ارتجاعی آن می‌شود.

در هنگام خم شدن به جلو کشیده شده و در هنگام بازگشت به حالت طبیعی کمک می‌کند.

۴٫ رباط بین‌خاری (Interspinous Ligament)
بین زوائد خاری مهره‌ها قرار دارد.
از خم شدن بیش از حد به جلو (فلکشن) جلوگیری می‌کند.

۵٫ رباط فوق‌خاری (Supraspinous Ligament)
روی زوائد خاری مهره‌ها، در طول ستون فقرات کشیده شده است.
در ناحیه گردنی ضخیم‌تر و به نام رباط نوقه‌ای (Ligamentum Nuchae) شناخته می‌شود.
از خم شدن بیش از حد به جلو جلوگیری می‌کند و همچنین به عضلات گردن کمک می‌کند.

۶٫ رباط بین‌عرضی (Intertransverse Ligament)
بین زوائد عرضی (Transverse Processes) مهره‌ها قرار دارد.
از حرکات بیش از حد جانبی (خم شدن به طرفین) جلوگیری می‌کند.
این رباط‌ها نقش مهمی در حفظ استحکام، پایداری و عملکرد طبیعی ستون فقرات دارند و آسیب به آن‌ها می‌تواند باعث بی‌ثباتی مهره‌ها و درد شدید شود.