تفاوت های تمرینات بدنسازی بین مردان و زنان

در شیوه تمرین بدنسازی برای زنان و مردان ورزشکار تفاوتی وجود ندارد. گرچه برخی تفاوت های واضح فیزیولوژیک بین دو جنس وجود دارند.

 به طور معمول زنان از طریق تمرین بدنسازی توده عضلانی قابل ملاحظه ای کسب نمی کنند. افزایش حجم قابل ملاحظه عضله به حضور هورمون استروئیدی تستوسترون بستگی دارد. تستوسترون به عنوان یک هورمون مردانه در نظر گرفته می شود، گرچه تمامی زنان مقادیری تستوسترون در بدنشان دارند. زنانی که سطوح تستوسترون بالاتری دارند، ساختار بدنی عضلانی تر، افزایش موهای صورت و بدن، صدای بم تر و امکان توسعه توده عضلانی بیشتری در مقایسه با سایر زنان دارند.

به طور متوسط در زنان ورزشکار، توسعه عضلات بزرگ و تنومند از طریق تمرین بدنسازی غیر محتمل است، گرچه تون عضلانی می تواند بهبود یابد. تون عضلانی اساساً به سفتی عضله در حین استراحت اشاره دارد.

در مراحل اولیه یک برنامه تمرین بدنسازی، احتمال افزایش سریع در سطوح قدرت وجود دارد. برای این که عضله ای منقبض شود، یک تحریک باید از سیستم عصبی به عضله منتقل شود.

هر یک از تارهای عضله به وسیله یک واحد حرکتی اختصاصی عصب دهی می شود. با اعمال بار اضافی به یک عضله خاص در حین تمرین با وزنه، عضله وادار می شود تا به طور کارآمدتری تلاش نماید. با تحریک واحدهای حرکتی بیشتر، کارآیی بیشتری نیز بدست می آید و در نتیجه، سبب انقباض تارهای عضلانی بیشتری می گردند که منجر به یک انقباض قوی تر در عضله می شوند. به این ترتیب هم مردان و هم زنان اغلب در ابتدای تمرینات با وزنه افزایش بسیار سریع در قدرت عضلانی خواهند داشت. در زنان این افزایش اولیه قدرت که می توانند به بهبودی کارآیی عصبی عضلانی نسبت داده شود، پس از مدتی تمایل به ثابت ماندن دارد و در ادامه برنامه تمرینات مقاومتی بهبودی اندکی در قدرت عضلانی تحقق می یابد. این افزایش اولیه قدرت عضلانی همچین در مردان نیز مشاهده می شود که با انجام تمرینات مناسب افزایش قدرت ادامه می یابد.

زنانی که از سطوح تستوسترون بالاتری برخوردار هستند، امکان افزایش بیشتر در قدرت عضلانی را دارند زیرا آنها قادر به توسعه عضلانی بیشتری هستند.

تفاوت در سطوح قدرت بین زنان و مردان زمانی که قدرت در ارتباط با وزن بدن (بدون در نظرگرفتن میزان چربی) بیان شود، بهتر توصیف می گردد. نسبت کاهش یافته قدرت بر وزن بدن در زنان به علت درصد درصد چربی بیشتر آنها می باشد. نسبت قدرت به وزن بدن می تواند به طور قابل ملاحظه ای با تمرینات مقاومتی و به واسطه کاهش درصد چربی بدن بهبود داده شود.

در صورتی که اندازه بدن و ترکیبات آن در نظر گرفته شوند اختلافات قدرت مطلق در زنان و مردان به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. قدرت ساق پا ممکن است در زنان قوی تر از مردان باشد، گرچه قدرت اندام فوقانی در مردان بیشتر است.