هورمون رشد سوماتروپین چیست و چه اثراتی بر بدن دارد؟

یکی از جالب ترین غدد درون ریز، غده هیپوفیز است که هورمون رشد (GH) را ترشح می کند و به آن سوماتوتروپین نیز می گویند. GH توسط غده هیپوفیز قدامی ترشح می شود و تأثیرات زیادی روی بدن انسان دارد.

به طور خاص ، با تمرین مقاومت ، جذب اسید آمینه سلولی و سنتز پروتئین در ماهیچه های اسکلتی را افزایش می دهد و در نتیجه باعث افزایش حجم تارهای تند انقباض و کند انقباض می شود. اثرات آنابولیک GH بر روی این بافت ها می تواند مستقیم باشد و همچنین از طریق تولید IGF-I توسط کبد و سلولهای دیگر (به عنوان مثال ، سلولهای چربی) واسطه گری می کند.

هورمون رشد برای رشد طبیعی کودک بسیار مهم است، اما به نظر می رسد در سازگاری با استرس و فشار تمرین مقاومتی نیز نقش اساسی دارد. بافت هدف برای GH بسیار متغیر است و انواع مختلف وزن مولکولی دارای بافت هدف متفاوت هستند که شامل استخوان، سلولهای ایمنی، عضله اسکلتی، سلولهای چربی و بافت کبد می شوند. نقشهای اصلی فیزیولوژیکی GH عبارتند از:

میزان مصرف گلوکز را کاهش می دهد

سنتز گلیکوژن را کاهش می دهد

انتقال اسید آمینه از غشای سلول را افزایش می دهد

 سنتز پروتئین را افزایش می دهد

 استفاده اسیدهای چرب را افزایش می دهد

افزایش لیپولیز (تجزیه چربی)

 در دسترس بودن گلوکز و اسید آمینه را افزایش می دهد.

سنتز کلاژن را افزایش می دهد

 رشد غضروف را تحریک می کند

 باعث حفظ نیتروژن ، سدیم ، پتاسیم و فسفر می شود.

 باعث افزایش جریان و تصفیه پلاسما کلیه می شود

 عملکرد سلول ایمنی را تقویت می کند

ترشح GH توسط یک سیستم پیچیده از مکانیسمهای بازخورد عصبی و غدد تنظیم می شود. بسیاری از اقدامات هورمون ممکن است توسط یک مجموعه ثانویه از هورمون ها واسطه گری شود، اما GH در بسیاری از اشکال آن به طور مستقیم با بافتهای هدف تعامل دارد.

هورمون رشد باعث تحریک و رها سازیIGF ها در سطح برون ریز سلول می شود و به تغییرات کلی IGF در بدن کمک می کند و در دسترس کردن آمینو اسیدها برای سنتز پروتئین را افزایش می دهد. این منجر به شرایطی می شود که ترمیم بافت را بطور کلی و احتمالاً ریکاوری بعد از تمرین مقاومتی را بهبود می بخشد. فاکتور رشد شبه انسولین ممکن است از بافت های غیر کبدی (به عنوان مثال ، چربی، گلبول های سفید خون)، از جمله خود عضله، آزاد شود که ممکن است به اندازه IGF درون زا مانند سایر بافت های بدن تولید نشود. با این وجود، GH در تعامل مستقیم سلولی به عنوان یکی از قوی ترین هورمون های آنابولیک نقش مهمی دارد. ترشح ۲۲ کیلو دالتون GH و بنابراین مقدار  در خون با توجه به زمان روز متفاوت است و بیشترین میزان مشاهده شده در شب در طول خواب است. فرم ۲۲ کیلو دالتونی به صورت ضربانی و پشت سر هم رها می شود. این ضربانی همچنین دامنه های مختلفی در طول روز دارند و به نظر می رسد ورزش باعث افزایش دامنه و تعداد آنها می شود.

این فرضیه وجود دارد که افزایش شبانه در مکانیسم های مختلف ترمیم بافت در بدن نقش دارد. بنابراین ، ممکن است که ترشح و رهاییGH مستقیماً بر سازگاری های واحد انقباضی عضله و قدرت تأثیر بگذارد. عوامل بیرونی مختلفی از جمله سن ، جنسیت ، خواب ، تغذیه ، مصرف الکل و ورزش ، همه این ها الگوهای ترشح GH را تغییر می دهد. هورمون رشد در گردش خون محیطی رها می شود ، جایی که به پروتئین های اتصال ویژه ای متصل می شود ، که نشان دهنده دامنه خارج سلولی گیرنده GH است. به طور کلی ، GH با اتصال به گیرنده های متصل به غشای پلاسمایی روی سلول های هدف عمل می کند.