عضله سرینی بزرگ را بهتر بشناسیم
مبدأ عضله: یک‌چهارم سطح خلفی تاج خاصره، سطح خلفی استخوان خاجی و دنبالچه در نزدیکی استخوان خاصره و نیام ناحیه کمری
انتهای عضله: برجستگی سرینی یا تروکانتر سوم و نوار خاصره‌ای – درشت‌نی
عمل عضله:
الف) باز کردن مفصل ران
ب) چرخش خارجی ران
ج) تارهای بخش تحتانی این عضله به نزدیک کردن مفصل ران کمک می‌کنند.
د) تارهای بخش فوقانی این عضله به دور کردن مفصل ران کمک می‌کنند.
محل لمس عضله: عضله سرینی بزرگ را می‌توان در سطح وسیعی از بخش خلفی لگن لمس کرد.
نحوه تقویت عضله سرینی بزرگ: عضله سرینی بزرگ زمانی به فعالیت واداشته می‌شود که مفصل ران حداقل به‌اندازه ۱۵ درجه بازشده باشد. بنابراین عضله سرینی بزرگ به هنگام راه رفتن عادی چندان زیاد به کار گرفته نمی‌شود. عضله سرینی بزرگ در باز کردن مفصل ران و چرخش خارجی آن، نقش مهمی ایفا می‌کند.
عضله سرینی بزرگ به هنگام انجام فعالیت‌هایی از قبیل دویدن، لی‌لی کردن، جستن و پریدن به‌طور قوی و نیرومندی منقبض می‌شود. هنگام انجام حرکت اسکات، زمانی که از حالت نیم‌خیز بلند شده، به وضعیت اولیه برمی‌گردیم، عضله سرینی بزرگ (مخصوصاً در شرایطی که وزنه‌ای روی شانه‌ها قرار داشته باشد)، به‌طور قوی و نیرومندی مفصل ران را باز می‌کند.
عضله سرینی بزرگ را می‌توان با انجام تمرینات مختلف باز کردن مفصل ران تقویت کرد. برای اعمال فشار بیشتر و تقویت مؤثرتر عضله سرینی بزرگ می‌توان به این طریق عمل کرد. ابتدا برای کاهش اثر عضلات همسترینگ در باز کردن استخوان ران، مفصل زانو را به میزان ۳۰ درجه یا بیشتر خم‌کنید و سپس استخوان ران را از وضعیت خم‌شده به‌طور کامل بازکنید. تمرینات اسکات، لانگز با دمبل، پل ران و باز کردن ران با سیم کش برای تقویت عضله سرینی بزرگ مؤثر می‌باشد.
مطالب این مقاله از “کتاب حرکت شناسی در بدنسازی” است برای تهیه کتاب کامل لطفا بر عکس زیر کلیک کنید:
