عضلات درگیر جلوبازو هالتر
اصلی: دوسربازویی
فرعی: بازویی قدامی، بازویی زنداعلایی، دلتوئید قدامی و ساعد (خم کننده های مچ دست و انگشتان)
نحوه انجام حرکت جلوبازو هالتر
-
میله هالتر را در دست گرفته و در حالی که فاصله دست ها به اندازه سرشانه است، صاف بایستید. کف دست ها باید به سمت جلو و آرنج ها باید نزدیک به بدن باشند. این نقطه شروع حرکت خواهد بود.
-
حال همزمان با انجام عمل بازدم، میله را به سمت بالا حرکت داده و ماهیچه جلو بازو را منقبض کنید. در هنگام بالا آوردن میله تا جلوی شانه، قسمت بالای دست ها را ثابت نگه دارید .
-
در بالاترین نقطه لحظه ای مکث کنید، سپس همزمان با انجام عمل دم (داخل کشیدن نفس)، به آرامی میله را به نقطه شروع باز گردانید.
نکات حرکت شناسی جلوبازو هالتر
فاصله دست ها: افزایش فاصله دست ها موجب افزایش فعالیت بخش داخلی (سرکوتاه) عضله دوسربازویی می شود درحالی که فاصله کمتر تمرکز بار را بر بخش خارجی (سر دراز) دوسربازویی قرار می دهد.
نحوه گرفتن: چنانچه از میله ای صاف برای اجرای این حرکت استفاده می شود، گرفتن باید به گونه ای باشد که کف دست رو به بالا قرار بگیرد. با این حال چنانچه از میله EZ استفاده می شود، نحوه گرفتن را می توان تغییر داد.
مسیر حرکت: میله هالتر باید در مسیری قوس دار نزدیک به بدن به بالا و پایین برده شود. به منظور افزایش فعالیت عضله دوسربازویی و تمرکز بار روی این عضله، حرکت باید منحصراً در سطح آرنج (و نه شانه) انجام شود.
دامنه حرکت: مکثی کوتاه پیش از بازشدن کامل آرنج موجب حفظ تنش بر عضله دوسربازویی می شود.
وضعیت بدن: در طول اجرای حرکت به صورت قائم و با ستون فقراتی صاف بایستید. یک روش برای تقلب و تسهیل در بالابردن هالتر، خم کردن تنه و استفاده از اندازه حرکت است. مقداری انحراف تنه به سمت جلو، فاز اولیه این حرکت را ساده تر می کند در حالی که انحراف تنه به سمت عقب به تکمیل فاز نهایی تکرار کمک می کند.
مطالب این مقاله از “کتاب آنالیز حرکات در بدنسازی” است برای تهیه کتاب کامل لطفا بر عکس زیر کلیک کنید:
