شکستگی بوکسور به عنوان یکی از شکستگیهای رایج در دست، به ویژه در افرادی که با مشت زدن به اشیاء سخت یا به طور غیرمستقیم آسیب دیدهاند، شناخته میشود. این نوع شکستگی معمولاً در گردن متاکارپال پنجم (انگشت کوچک دست) رخ میدهد. در ادامه به توضیح علت، مکانیسم، علائم و درمان این شکستگی میپردازیم.
علت و مکانیسم آسیب
– مکانیزم ضربه:
این شکستگی معمولاً زمانی رخ میدهد که فرد مشت بستهای به یک سطح سخت (مانند کیسه بوکس یا دیوار) میزند. ضربه به صورت غیرمستقیم به دلیل انتقال نیروی بالا از مشت به ساختار استخوانی دست وارد میشود.
– محل آسیب:
بیشتر شکستگیها در ناحیه گردن متاکارپال پنجم اتفاق میافتند. این محل به دلیل ساختار باریکتر و نقاط ضعف در این ناحیه نسبت به قسمتهای دیگر دست، بیشتر مستعد شکستگی است.
– مکانیزم شکستگی:
نیروی ضربه به گونهای عمل میکند که باعث ایجاد تنشهای زیاد در سطح گردن استخوان میشود. این تنشها میتوانند منجر به شکست میکروسکوپی الیاف استخوان و در نهایت شکستگی کامل گردن متاکارپال شوند.
علائم و نشانهها
– درد و حساسیت:
بروز درد شدید در ناحیه دست به ویژه در محل ضربه، از مهمترین نشانههای شکستگی بوکسور است.
– تورم و کبودی:
پس از ضربه، تورم و کبودی در ناحیه دست ایجاد میشود که با افزایش التهاب، وضعیت تشدید میگردد.
– اختلال در حرکت:
به دلیل درد و احتمال تغییر زاویه استخوان، انجام حرکات دست و قدرت مشت زدن ممکن است کاهش یابد.
– تغییر شکل دست:
در موارد شدیدتر، ممکن است تغییر زاویه یا چرخش اندکی در شکل طبیعی دست مشاهده شود.
درمان و مدیریت شکستگی
– استراحت و استفاده از یخ:
در مرحله اولیه، استراحت و استفاده از کمپرس یخ به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در هر بار میتواند به کاهش تورم و التهاب کمک کند.
– استفاده از گچ یا بریس:
بسته به شدت شکستگی، پزشک ممکن است استفاده از گچ یا بریس ثابت کننده را توصیه کند تا استخوان به درستی در جای خود قرار بگیرد و بافتهای اطراف آرام شوند.
– داروهای ضد التهاب:
مصرف داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب (NSAIDs) مانند ایبوپروفن برای کاهش درد و التهاب معمولاً مفید است.
– فیزیوتراپی:
پس از تثبیت شکستگی، انجام تمرینات فیزیوتراپی به بهبود دامنه حرکت و تقویت عضلات دست کمک میکند.
– درمانهای جراحی:
در مواردی که شکستگی شدید بوده و یا تغییر زاویه قابل توجهی ایجاد کرده است، ممکن است نیاز به مداخله جراحی داشته باشد تا استخوان به درستی تنظیم و ثابت شود.
نکات پایانی
تشخیص دقیق شکستگی بوکسور از طریق معاینه بالینی و تصویربرداری (مانند اشعه ایکس) انجام میشود. همکاری با پزشک متخصص ارتوپدی و پیروی از دستورالعملهای درمانی میتواند روند بهبودی را تسریع کند و از بروز عوارض مزمن مانند کاهش دامنه حرکت یا درد مزمن جلوگیری نماید. همچنین، بهبود تکنیکهای مشت زدن و استفاده از دستکشهای مناسب ورزشی از عوامل پیشگیرانه در جلوگیری از تکرار این نوع آسیب محسوب میشوند.