وضعیت اسکات از جلو: این امکان را به شما می دهد که تنه را تا حد ممکن به حالت قائم نگه دارید و این برای موردهدف قراردادن عضلات چهارسر ران بسیار مهم است. همچنین به اکثر ورزشکاران امکان اجرای آسان تر اسکات عمیق را می دهد.
کم کردن فاصله بین دو پا: این وضعیت تنش بیشتری را به چهارسر ران وارد می کند و فشار را از روی عضلات سرینی و همسترینگ برمی دارد. همچنین باعث افزایش دامنه حرکتی در مقایسه با اسکات با پاهای بازتر می شود.
قفل شدن کامل وجود ندارد: در اسکات موقع بالاآمدن، زانوها را کاملا صاف نکنید. این کار باعث افزایش فشار برعضله چهارسرران می شود.
به دلیل تمام موارد فوق، شما مجبور به استفاده از وزنه سبک تری هستید: بنابراین نیاز به جا به جا کردن وزنه های سنگین نیست. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که عضلات چهارسرران برای رشد به زمان تحت تنش (TUT) بیشتر و تعداد تکرار بالاتر نیاز دارند.
پاشنه های پا را روی صفحه وزنه بلند کنید: اگر مسئله ای برای شما باشد، این کار، اجازه اجرای حرکت با دامنه حرکتی بیشتر و اسکات عمیق تر را فراهم می کند. علاوه بر این باعث می شود عضلات چهارسرران بیشتر فعال شود.
