آزمون استقامت قلبی- عروقی(تست هوازی فوتبال)
تعریف استقامت قلبی – عروقی: استقامت قلبی – عروقی که به نام های «استقامت قلبی – تنفسی» و «ظرفیت هوازی» نیز معروف است، عبارت است از توانایی قلب، ریه و عروق خونی برای رساندن اکسیژن و مواد غذایی به عضلات، و توانایی عضلات و تارهای عضلانی در استفاده از اکسیژن برای تولید انرژی و فعالیت جسمانی.
در این فعالیت قلب، ریه و عروق به سهولت خود را با شدت فعالیت بدنی هماهنگ می کنند و با همان سهولت هم از خستگی به در می آیند و فعالیت سنگین دیگری را آغاز می کنند. این قابلیت به دلیل اهمیت آن در سلامتی انسان، مورد توجه قرار گرفته است.
آمادگی و استقامت قلبی – عروقی با حداکثر اکسیژن مصرفی ارتباط مستقیم دارد و غیر از آزمونهای میدانی مانند دوی ۱۶۰۰ متر، آزمون های آزمایشگاهی نیز می توانند با اندازه گیری اکسیژن مصرفی، میزان کارایی دستگاه قلب و عروق را به طور کاملا دقیق نشان دهند. آزمون های متعددی وجود دارد که این قابلیت را اندازه گیری می کند. ولی ما فقط تست کوپر را توضیح می دهیم.
آزمون ۱۲ دقیقه دویدن: این آزمون که به تست کوپر معروف است، آزمونی است که در آن آزمودنی ها به مدت ۱۲ دقیقه می دوند و در انتهای این زمان، مسافت طی شده اندازه گیری می شود. برای اجرای این آزمون پیست دو و میدانی که در فواصل ۱۰ متری علامت گذاری شده باشد، مورد نیاز است. این آزمون با شنا کردن با دوچرخه سواری به مدت ۱۲ دقیقه نیز قابل اجراست. برای این آزمون نرم ویژه ای داده شده است که در آن وضعیت های متفاوت آمادگی قلبی – عروقی مشخص شده است.
نرم استاندارد این آزمون در سنین مختلف در جدول زیر آمده است که به کودکان و بزرگسالان مرد این امکان را می دهد که سطح آمادگی قلبی عروقی خود را تعیین کنند.
