عضلات چرخاننده مفصل شانه، مهم‌ترین عضلاتی هستند که سر استخوان بازو را در وضعیت صحیح در حفره دوری کتف نگه می‌دارند. برخلاف این تفکر که عضلات چرخاننده یا روتیتورکاف تنها چرخش بازو را اجرا می‌کنند، نقش آن ثبات مفصل شانه است. این عضلات شامل عضلات فوق خاری، تحت خاری، گرد کوچک و تحت کتفی است. این گروه از عضلات که در مقایسه با عضلات سینه‌ای بزرگ و دالی چندان بزرگ و حجیم نیستند، برای انجام صحیح و کامل وظایف خود، باید نه‌تنها قدرت کافی بلکه مقدار قابل‌توجهی استقامت عضلانی نیز داشته باشد.
عضلات چرخاننده شانه، به عنوان “روتاتور کاف” (Rotator Cuff) شناخته می‌شوند، مجموعه‌ای از چهار عضله هستند که مفصل شانه را پایدار می‌کنند و به آن کمک می‌کنند تا به درستی عمل کند. این عضلات شامل فوق خاری (Supraspinatus)، تحت خاری(Infraspinatus)، گردکوچک(Teres minor) و تحت کتفی(Subscapularis) هستند.
نقش حیاتی و مهم عضلات چرخاننده مفصل شانه به هنگام اجرای فعالیت‌هایی از قبیل پرتاب کردن، شنا کردن، ضربه زدن به توپ گلف، پرتاب توپ بیسبال و سایر فعالیت‌هایی که در آن‌ها دست‌ها به‌طور مکرر در بالای سر و در هوا حرکت داده می‌شوند، مشخص می‌شود.
تقریباً در بیشتر مواقع، زمانی که این نوع فعالیت‌ها با روش ضعیف، خستگی عضله و یا با گرم کردن نامناسب و غیر کافی انجام می‌شوند، تلاش گروه عضلات چرخش دهنده بازو (مخصوصاً عضله فوق خاری) برای استحکام و پایداری دینامیکی سر استخوان بازو در حفره دوری کتف بی‌نتیجه می‌ماند و در نتیجه، به مشکلات بیشتر چرخش دهنده‌های بازو مانند التهاب وتر و برخورد عضلات چرخش دهنده بازو به فضای تحتانی زائده آخرومی منجر می‌شود.
عضلات چرخاننده مفصل شانه
مطالب این مقاله از “کتاب حرکت شناسی در بدنسازی” است برای تهیه کتاب کامل لطفا بر عکس زیر کلیک کنید:
