هالوتستین (فلوئوکسی مسترون)

فلوئوکسی مسترون از مشتقات تستوسترون است. اما تفاوت هایی در ساختمان شیمیایی ان وجود دارد که باعث تمایز آن با آندروژن های پایه شده و سبب تبدیل آن به یک آندروژن قوی می شود. این تفاوت ها عبارت اند از: اضافه شدن ۱۷ آلفا متیل و ۱۱ بتا هیدروکسی و گروه ۱۹ فلوئور به ساختمان شیمیایی آن است.

وجود گروه ۱۱ بتا هیدروکسی از ایجاد ترکیبات آروماتیز جلوگیری می کند و در نتیجه این استروئید نمی تواند به استروژن احیا شود. در نتیجه عوارض جانبی استروژن برای مردان را به همراه نخواهد داشت. البته این دارو نیز همانند سایر استروئیدها، هموستاز هورمونی را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد و عوارض جانبی همچون آتروفی و کم کاری بیضه ها را به همراه خواهد داشت.

عوارض جانبی:

هالوتستین یک داروی سمی می باشد که فشار زیادی را بر کبد وارد می کند. ترکیب الکلی ۱۷ آلفا که در ساختمان آن وجود دارد باعث آسیب آنزیم های کبدی می شود. این استروئید اثرات آندروژنی قوی را از خون نشان می دهد. خانم ها باید از مصرف آن خودداری کنند زیرا در اثر مصرف استروئیدهایی با خواص آندروژنی بالا با صفات ثانویه مردانه مواجه خواهند شد.

هر چند هالوتستین به استروژن تبدیل نمی شود اما مقدار تولید تستوسترون طبیعی بدن را کاهش می دهد. بعد از دوره درمان بدن ما با بحران کمبود آندروژن مواجه خواهد شد. برای کاهش چنین شرایطی و بازگرداندن عملکرد سلول های لیدیک بیضه ها معمولاً داروهای گوناگون تروپین (HCG) تجویز می گردد.