راهکارهایی برای کاهش میزان کوفتگی عضلانی تاخیری
کوفتگی عضلانی تاخیری، ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از انجام یک تمرین شدید ظاهر می شود و بیشترین شیوع را در هنگام عادت نداشتن به محرک نشان می دهد.
استراتژی های زیادی برای کمک به کاهش پیامدهای منفی کوفتگی عضلانی تاخیری ارائه شده است. متاآنالیز اخیر در مورد این موضوع نشان داد که ماساژ درمانی بیشترین تأثیر را در کاهش علائم کوفتگی عضلانی تاخیری دارد، احتمالاً با افزایش جریان خون و کاهش ادم. سایر استراتژی هایی که تأثیر مثبتی دارند شامل سرما درمانی، غوطه وری در آب سرد و ریکاوری فعال است. جالب توجه است که ، شواهد اثر مفیدی از کشش در کوفتگی عضلانی تاخیری نشان نمی دهد ، با وجود استفاده عمومی از آن به عنوان یک درمان اولیه.
اخیراً ، فوم غلتان برای مقابله با کوفتگی عضلانی تاخیری حمایت شده است. Drinkwater و همکارانش دریافتند که ۱۵ دقیقه کار با فوم غلتان برای عضلات پایین تنه بلافاصله پس از یک تمرین سنگین و پرفشار و ۲۴ ، ۴۸ و ۷۲ ساعت پس از ورزش به طور قابل توجهی آستانه فشار-درد را در مقایسه با ریکاوری غیرفعال افزایش داد.
آستانه فشار-درد بالاتر به طور تصور می تواند به کاهش درد مرتبط باشد، در نتیجه احتمال اینکه فوم غلتان ممکن است یک گزینه ریکاوری مناسب باشد، افزایش می یابد.
نکته مهم ، گرچه کاهش کوفتگی عضلانی تاخیری به طور بالقوه می تواند عملکرد را بهتر کند، اما برخی از روش های درمانی ممکن است در روند مفید رشد عضلات تداخل ایجاد کنند. شواهد نشان می دهد که درمان غوطه وری در آب سرد بر روند رشد عضلات تأثیر منفی می گذارد و به نظر می رسد برای رشد عضلات در دراز مدت مضر است. بنابراین باید در هنگام تصمیم گیری در مورد استفاده از یک استراتژی ریکاوری برای بهینه سازی سازگاری حجیم ستزی، احتیاط شود. معایب و مزایای بالقوه هر استراتژی باید مورد توجه قرار گیرند.
