توان ترکیبی از قدرت و سرعت است. توان یک اصل ضروری در ورزش به‌خصوص در طی دویدن، پریدن و تغییر جهت است. ورزشکاران با توان بیشتر نسبت به همتایان کم‌توان‌تر، موفق‌ترند.
تست توان عضلانی: ارزیابی پرش از وضعیت اسکات
تجهیزات موردنیاز
گچ، دیوار و نوار اندازه‌گیری.
هدف
پرش از وضعیت اسکات شبیه به پرش عمودی سنتی است، اما برای به حداقل رساندن سهم انرژی ارتجاعی ذخیره که به‌وسیله حرکت معکوس قبل از پریدن ایجاد می شود، طراحی‌شده است. بنابراین، آزمون خوبی برای اندازه‌گیری تولید نیروی درون‌گرا پایین‌تنه است.
روش
-
نوک انگشتان دست سمت برتر را گچی کنید.
-
سپس در کنار دیوار بایستید، هر دو پای خود را بر روی زمین صاف قرار دهید و با انگشت‌های گچی بر روی دیوار علامت ایجاد کنید.
-
بدون حرکت دادن پاها و نزدیک دیوار، بازو را در بالای سر صاف کنید، با خم کردن مچ پا، زانو و باسن، به‌سرعت بدن را پایین بیاورید تا اینکه ران موازی با زمین شود.
-
این موقعیت را برای دو تا سه ثانیه نگه‌دارید و سپس به‌صورت عمودی پرش کنید و علامت گچ دوم را روی دیوار ایجاد کنید.
-
فاصله بین علامت گچ اول و بالاترین علامت باید با دقت ۱ سانتی‌متر اندازه‌گیری شود.
-
مجازید ۳۰ تا ۶۰ ثانیه بین پرش‌ها استراحت کنید.
-
بهترین رکورد در سه مرتبه ثبت می‌شود. اگر پرش آخری بالاترین پرش را داشته باشید، می‌توان از پرش چهارم برای اطمینان از رسیدن به حداکثر ارتفاع استفاده کرد.
تست توان عضلانی: آزمون پرش عمودی با حرکت معکوس
تجهیزات موردنیاز
گچ، دیوار و نوار اندازه‌گیری.
هدف
پرش عمودی با حرکت معکوس، به‌احتمال‌زیاد گسترده‌ترین آزمون مورداستفاده برای تعیین توان پایین‌تنه هست. این آزمون تقریباً برای هر نوع ورزشکار مناسب است زیرا به‌طورکلی یک شاخص کلی خوبی از ورزشکار در نظر گرفته می‌شود. با تجهیزات قابل‌حمل می‌توان برای اندازه‌گیری پرش عمودی استفاده کرد. این‌ها شامل دستگاه‌هایی هستند که نیاز دارد فرد پرش کند و جابجا شود (به‌عنوان‌مثال، Vertec) تا صفحه دستگاه، ارتفاع یا جابجایی عمودی را بر اساس زمان پرواز برآورد کند. اما برای این ارزیابی، یک گچ و نوار اندازه‌گیری مورد نیاز است.
مراحل
-
نوک انگشتان دست سمت برتر را گچی کنید.
-
سپس با هر دو پایی که بر روی زمین قرار دارند کنار دیوار بایستید. با انگشت‌های گچی تا جایی که دست می رسد، بر روی دیوار علامتی ایجاد کنید.
-
بدون حرکت دادن پاها و نزدیک دیوار، بازو را در بالای سر صاف کنید، به‌سرعت بدن را با اجازه دادن به مچ پا، زانو و ران برای خم شدن (حرکت معکوس) به عمق انتخابی خود (تقریباً ۹۰ تا ۱۱۰ درجه خمش زانو) پایین بیاورید.
-
بدون وقفه، به‌صورت عمودی که به بالا پرش می‌کنید، با گچ علامتی بر روی دیوار ایجاد کنید.
-
فاصله بین علامت گچ اول و بالاترین علامت باید با دقت ۱ سانتی‌متر اندازه‌گیری شود.
-
مجازید ۳۰ تا ۶۰ ثانیه بین پرش‌ها استراحت کنید.
-
بهترین رکورد در سه مرتبه ثبت می‌شود. اگر پرش آخری بالاترین پرش را داشته باشید، می‌توان از پرش چهارم برای اطمینان از رسیدن به حداکثر ارتفاع استفاده کرد.
تغییرات
پرش عمودی با حرکت معکوس اجازه می‌دهد تا فرد بتواند از مزایای انرژی ارتجاعی ذخیره‌شده توسط پیش بارگیری سریع پایین‌تنه قبل از پرش استفاده کند. با خم شدن سریع مچ پا، زانوها و ران‌ها، فرد می‌تواند خواص ارتجاعی عضلات را برای پرش بالاتر تحت کنترل درآورد. پرش از وضعیت اسکات به شخص اجازه نمی‌دهد پایین‌تنه را از قبل بارگذاری کند، بنابراین آزمون، تولید نیروی درون گرا پایین‌تنه را ایزوله می‌کند. این آزمون برای ورزشکارانی مناسب است که به تولید مقدار زیادی از نیروها بدون داشتن مزایای پیش بارگیری نیاز دارند مانند پریدن شناگر به آب از بلوک یا یک ورزشکار فوتبال آمریکایی.
مطالب این مقاله از “کتاب عضله را تمرین ندهید” است برای سفارش کتاب لطفا بر عکس زیر کلیک کنید:
