توضیحات

فهرست مطالب کتاب TRX

فصل ۱: مبانی تمرینات TRX

فصل ۲:  تمرینات بالاتنه

فصل ۳:  تمرینات پایین تنه

فصل ۴:  تمرینات مرکزی بدن

 

آشنایی با عضلات مرکزی بدن

عضلات مرکزی بدن، شامل عضلات سطحی و عمقی هستند.

عضلات عمقی شامل عضلات عضلات دیافراگم، عرضی شکمی، دیافراگم و مولتی فیدوس می باشد.

عضلات عمقی: سرثابت و متحرک عضلات در همان مفصل است، بنابراین سگمنتالی ثبات می دهند. ثبات دهنده هستند و حرکت دهنده نیستند. هر گاه فشاری فراتر از وضعیت عادی پیش می آید.

هر گاه فشار فراتر از وضعیت عادی پیش می آید، بوسیله هشداری که می دهند، عضلات سطحی را وارد عمل می کنند تا باعث ثبات بیشتر کنند. بنابراین موقعی که این عضلات وارد عمل می کنند، سفتی در اون ناحیه بالا می رود. یعنی تحرک برای حفظ ثبات، کاهش پیدا می کند.

عضلات عمقی موقع خواب، موقع کارهای روزمره فعال هستند. بنابراین بیشتر تارهای آنها کند انقباض هستند و در سطح زیربیشینه کار می کنند.

جعبه عضلانی شامل عضلات دیافراگم، عرضی شکمی، دیافراگم و مولتی فیدوس (چند سر) که در مرکز بدن قرارگرفته و باعث ایجاد ثبات می‌شود.

• عضله عرضی شکمی از طریق نیام پشتی کمری به مولتی فیدوس در پشت متصل می شود. عضله عرضی شکم در جلو و مولتی فیدوس در عقب است. وظیفه عضله عرضی شکمی: حفظ فشار درون شکمی و به داخل کشیدن امعا و احشا

• دیافراگم: از نظر تخصصی و منفرد، دیافراگم وظیفه تنفس دارد.

• وظیفه منفرد مولتی فیدوس، ثبات سگمنتال ناحیه کمری است.

• وظیفه منفرد عضله کف لگن، کنترل کننده ادرار و مدفوع است.

عضلات سطحی شامل عضلات راست شکمی، سرینی بزرگ، پشتی بزرگ، راست کننده ستون مهره ها و غیره می باشد. این عضلات حداقل یک سرشان داخل مفصل است.

 

نقش عضلات مرکزی(عضلات عمقی تنه) بدن

1. سینرجیست (همکار) هستند.

با هم کار می کنند. اگر یکی کار نکند، دیگری هم کار نمی کند. بنابراین باهم انقباضی باعث ایجاد ثبات می شود. موقعی که عضله عرضی شکمی منقبض می شود، از طریق کشش توراکولومبار باعث درگیری مولتی فیدوس می شود.

موقعی که دچار مشکل می شوند، خصوصیات آنها تغییر می کند. یعنی دیگر مثل قبل تونیک نیستند، دیگر همیشه منقبض نیستند. باهم کار نمی کنند.

بنابراین فردی که آسم داره، تعداد تنفس اش را بالا می برد و فشار بر دیافراگم زیاد می شود.  درنتیجه فردی که آسم داره به تدریج دچار کمردرد می شود. چون مولتی فیدوس هم خودش را ول می کند، ثبات کمر نداریم.

در مثال دیگر در زایمان طبیعی، عضله کف لگن دچار آسیب می شود یا در سزارین، عضله عرضی شکمی دچار آسیب می شود.

به محض اینکه کف لگن دچار مشکل می شود، برآمدگی شکم هم داریم، چون عرضی شکمی خودش را ول می کند.

 

2. پیشگو (پیش بین) هستند. این عضلات قبل از حرکت اندام درگیر می شوند. منتظر نیستند، محرک وارد شود و اطلاعات بگیرند. جلو جلو کار می کنند. دست را بخواهی بالا بیاوری، ۳۵ میلی ثانیه قبل آن درگیر می شوند.

 

3. مستقل از جهت حرکت هستند. اصلا کاری به این ندارند که حرکت در کدام جهت انجام می شود. همیشه کار خودشان را انجام می دهند. همیشه منقبض می شوند. کاری ندارند، حرکت فلکشن، اکستنشن و غیره است.

 

4. مستقل از سرعت هستند. با سرعت حرکت کار ندارند.

5. نقش تنفسی دارند. علاوه بر دیافراگم، بقیه هم درگیر می شوند به خصوص در بازدم فعال. هر ۴ تایی شون سیستم انرژی شون هوازی است.

6. ثبات دهنده های کمری لگنی اند.

وقتی با قدرت، عضلات درشت سطحی را وارد عمل می کنید دیگه ۴ عضله، محلی از اعراب ندارند. در واقع اگر فردی که کمردرد دارد و عضلات عمقی دچار مشکل است، به این فرد تمرینات پیلاتس و تمرینات شکم دهیم، او را بدتر می کنیم.