سن و تغذیه

توجه به سن یک ورزشکار هنگام اجرای یک برنامه زمان بندی غذایی بسیار سودمند است زیرا برخی مراحل رشد به مواد مغذی خاصی احتیاج دارند و با بلوغ ورزشکار تغییر می کنند. به عنوان مثال ، نیازهای غذایی یک دختر نوجوان که قاعدگی را شروع کرده است با نیاز یک خانم مسن که به یائسگی رسیده است متفاوت خواهد بود. ورزشکاران جوان زیر ۲۰ سال هنوز در اوج توده استخوانی خود رشد می کنند و مواد مغذی خاصی در مقادیر بالاتر در مقایسه با رسیدن به ۳۰ و ۴۰ سالگی مورد نیاز خواهند داشت.

هنگام ارزیابی یک ورزشکار در طول چرخه زندگی ، اغلب از سن تقویمی ، رشدی و تمرینی استفاده می شود.

سن تقویمی بر اساس تعداد سالهای زنده ماندن ورزشکار اندازه گیری می شود و به طور معمول معیار، عملکرد بدنی نیست. از لحاظ زمانی بسیاری از ورزشکاران مسن تر وجود دارند که در سطوح بالایی عملکرد دارند و عکس این مسئله نیز در مورد برخی از ورزشکاران جوان صادق است.

سن رشدی اندازه گیری اندازه بدن ، عملکرد روانشناختی یا مهارت های حرکتی یک ورزشکار است و به طور معمول توسط مربیان برای تعیین سطح آمادگی در ورزش و همچنین اندازه گیری پیشرفت و توانایی ادامه دادن به سطح عملکرد بعدی (به عنوان مثال ، از مسابقات ملی به  بین المللی تا المپیک) است.

سن تمرینی، تعداد سالهایی است که یک ورزشکار برای یک رویداد خاص تمرین کرده است. این ممکن است اغلب با سن رشدی اشتباه گرفته شود، اما تفاوت های مشخصی وجود دارد. سن تمرینی، حاصل سالهایی است که ورزشکار در یک ورزش سپری می کند ، در حالی که سن رشد عملکرد و پیشرفت جسمی و شناختی را تشکیل می دهد. این مهم است که در تمرین مورد توجه قرار گیرد زیرا ورزشکاران براساس سن تقویمی ، رشدی یا تمرینی در مراحل مختلفی قرار خواهند گرفت.