جهت افزايش توانايي هاي خود براي سريعتر دويدن، بالاتر پريدن و دورتر پرتاب كردن اشياء تا حد امكان روشهاي متعددي را آزموده اند. اهميت قدرت انفجاري و توان عضلاني در فعاليت هاي ورزشي بسيار زياد است به نحوي كه در اكثر فعاليت هاي ورزشي، حداكثر نيروي توليد شده دركوتاهترين زمان عامل اصلي موفقيت ميباشد. اين موضوع در فعاليتهايي نظير واليبال و بسكتبال كه در آنها حركات پرشي به وفور استفاده مي- شود، به خوبي مشهود است. در چند دهه اخير روشهاي مختلفي جهت تقويت توان و قدرت عضلاني به كار برده شده است كه از آن جمله ميتوان تمرينات با وزنه، تمرينات سرعتي و تمرينات پلايومتريك را نام برد.
تمرينات پلايومتريك يا پرشي روش نسبتاً تازه اي در تمرينات است كه براي بالا بردن توانايي پرش ورزشكاران رواج پيدا كرده است. اين تمرينات به منظور پركردن شكاف بين تمرينات سرعتي و قدرتي، با درگير كردن تعداد بيشتري از تارهاي عضلاني در اثر فعال شدن دوك هاي عضلاني و با بهره مندي از خاصيت كشساني عضلات، سازگاريهاي عملكردي مختلفي را در عضلات به وجود مي آورد كه نتيجه آن عملكرد بهتر و هماهنگتر عضلات و ايجاد قدرت انفجاري بيشتر ميباشد.
